Het heeft toch iets weg van een emotionele oefening in balans
Van sommige beroepen is het duidelijk wanneer ze goed, dan wel slecht, worden uitgevoerd.
Eerst en vooral: leve commentaren! Ik heb er altijd van gedroomd eens een polemiek op te starten met een blog, en deze keer lijkt het een beetje gelukt.
Iedereen Charlie! Allemaal samen gezellig verontwaardigd zijn. Wat een veilig gevoel, zo ‘wij’ tegen ‘hen’. Want Moslims hebben een bastion van Westerse cultuur en vrije meningsuiting aangevallen en nu moeten we allemaal kant kiezen en dat blaadje wordt gerund en volgeschreven en getekend (tjah) door blanke Fransen, dus ja. Nous sommes tous Charlie!
Ach 2014. Het stemde me droef, U onlangs uit te wuiven, quasi Perfect Jaar.
Omdat ik het snot krijg – en dat blijkbaar deel met mijn prachtige dochter Rozanne – van discussies waarin iedereen argumenten herhaalt die ze hebben gekregen van anderen waar ze principieel al mee akkoord gingen sinds de laatste verkiezingen, deze blog. Ik zal aanvankelijk ook een stelling herhalen van een ander, maar niet zonder erbij te verklaren waarom.
Ik heb ooit geleerd dat bij het strijken de voorbereiding belangrijker is dan men op het eerste zicht zou denken. Zo heb ik, voordat ikzelf strijker werd, altijd geloofd dat goed strijken vooral van doen had met de vastheid van de strijkhand. Niets is minder waar. Goed klaarleggen en met het vlakke van de hand of onderarm wrijven tot alles mooi plat ligt en vooral niets dubbel, en dàn pas het ijzer. Of je dat dan met fijne techniek of al bevend doet, bepaalt veel minder het eindresultaat dan de kunde van het klaarleggen. En het geduld.