Blog
Vuurwerk; alweer een korte nieuwjaarsbrief
Ach 2014. Het stemde me droef, U onlangs uit te wuiven, quasi Perfect Jaar.
Het snot; over bommetjes, stakingen en natuurlijk Rozanne
Omdat ik het snot krijg – en dat blijkbaar deel met mijn prachtige dochter Rozanne – van discussies waarin iedereen argumenten herhaalt die ze hebben gekregen van anderen waar ze principieel al mee akkoord gingen sinds de laatste verkiezingen, deze blog. Ik zal aanvankelijk ook een stelling herhalen van een ander, maar niet zonder erbij te verklaren waarom.
Over pasgeborene perikels
Mijn dochter is zes weken oud, en ze durft; brult en buldert. Ze kirt en flirt met fopspenen die ze dan eens wel, dan eens niet in de mond neemt. Knort kort maar dikwijls in haar slaap. Gromt en grolt. Gilt, rilt, memt, kermt, braakt en slaakt diepe zuchten. Ze hikt, snikt, slikt haar eigen braaksel terug in. Melk teruggeven noemt men dat verbloemend. Alstublieft, en bedankt. Tot de volgende. Prot.
Rozanne droomt van tietjes
Rozanne droomt van tietjes terwijl ze in mijn linkerarm ligt te slapen in een snoezig zacht dekentje. Haar perfect gevormde mondje doet het ingebeelde werk.
Ach, wachten
Op ontelbare dingen heb ik al gewacht, naar ontelbare dingen verlangd: Sinterklaas met zijn ridderlego, de eindeloze zomer, een verre vlucht, opflikkerende ICQ-berichten, een schoolreis waar ik zodanig naar uitkeek dat ik de nacht voordien geen oog dichtdeed en als gevolg daarvan een hele dag met hoofdpijn rondliep in Bobbejaanland, van die meelachtige fraise-aspirintjes frettend in de boomerang.
Kinderen, verjaardagen
Man, dacht ik vaak toen, enkele maanden na het ondertekenen van het compromis, mensen me nog steeds en meermaals met verwondering (en spijt; sommige van de kerels-van-het-vroege-uur) kwamen feliciteren in verband met de aankoop van Moerasstraat 7, 8400 Oostende. Get over it.
Strijk je rijk! (this is not an ad)
Ik heb ooit geleerd dat bij het strijken de voorbereiding belangrijker is dan men op het eerste zicht zou denken. Zo heb ik, voordat ikzelf strijker werd, altijd geloofd dat goed strijken vooral van doen had met de vastheid van de strijkhand. Niets is minder waar. Goed klaarleggen en met het vlakke van de hand of onderarm wrijven tot alles mooi plat ligt en vooral niets dubbel, en dàn pas het ijzer. Of je dat dan met fijne techniek of al bevend doet, bepaalt veel minder het eindresultaat dan de kunde van het klaarleggen. En het geduld.
